Yorgos Alisanoglou

Poetry

1. [Before, it was a wound] / Πριν, ήταν πληγή

   

   

   ENGGRC

   that birthed blood that birthed flow that birthed gaze

   that birthed voice that birthed madness that birthed earth

   that birthed lie that birthed escape that birthed gorge

   that birthed season

    

   a dream, someone else’s that looked so remarkably like

   your trauma

   away; so close the dark open world

   that came early; that is so very late

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   που γέννησε αίμα που γέννησε ροή που γέννησε βλέμμα που γέννησε φωνή που γέννησε τρέλα που γέννησε γη που γέννησε ψέμα που γέννησε φυγή που γέννησε ρέμα που γέννησε εποχή 

    

   όνειρο, κάποιου άλλου που έμοιαζε τόσο υπέροχα με το δικό σου τραύμα

   μακριά’  τόσο κοντά, ο σκοτεινός ανοιχτός κόσμος 

   που ήρθε νωρίς’  που έχει τόσο πολύ αργήσει

2. [Ulysses / Circe] / [ Ulysses / Circe ]

   

   

   ENGGRC

   My mother is an immigrant

   she holds in her mind the invention

   of a poem

   that always comes too late

   she claims I am a remnant of an invention

   that has not been fulfilled yet

   but should I ever appear as a construct

   my mother says that I will be a poem

   a crack in her despair

   but probably then I will have no

   other usefulness

   because usually poems are good

   for nothing but

   as fleeting levies

   in an – already obsolete – 

   instant collision with our self

   mother says that

   then I will be forced to kill the mother

   since by eliminating the poet

   poetry appears

   but she also says

   that there never was any real poetry

   thus, writing these words

   I am simply learning to limn

   the adversary

   of my crushing conflicts

   mother says, this

   is a good exercise

   to separate our roles

   for her to stop calling me Circe

   for me to stop calling her Ulysses

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Η μητέρα μου είναι μετανάστης

   κρατάει στο μυαλό της την επινόηση

   ενός  ποιήματος 

   που πάντα έρχεται πολύ αργά

   εγώ λέει είμαι υπόλοιπο  μιας επινόησης

   που δεν πραγματώθηκε ακόμη

   αν όμως κάποτε εμφανιστώ ως δημιούργημα 

   η μητέρα λέει θα είμαι ποίημα

   μια ρωγμή στην απελπισία της

   όμως πιθανόν τότε να μην έχω καμιά 

   άλλη χρησιμότητα

   γιατί συνήθως τα ποιήματα σε τίποτε 

   δεν χρησιμεύουν παρά μόνον

   ως πρόσκαιρα αναχώματα 

   σε μια –ήδη ξεπερασμένη-

   στιγμιαία σύγκρουση με τον εαυτό μας

   η μητέρα λέει, πως

   τότε θα αναγκαστώ να σκοτώσω την μητέρα

   μιας και καταργώντας τον ποιητή

   εμφανίζεται η  ποίηση

   όμως λέει επίσης,

   πως ποτέ δεν υπήρξε αληθινή ποίηση

   έτσι, γράφοντας αυτά τα λόγια

   απλώς μαθαίνω να σκιαγραφώ

   το αντίπαλο δέος

   των συντριπτικών συγκρούσεών μου 

   η μητέρα λέει, αυτή 

   είναι μια καλή άσκηση

   για να διαχωρίσουμε τους ρόλους μας

   να πάψει να με φωνάζει Κίρκη

   να πάψω να την λέω Οδυσσέα 

3. [Landmines] / [ Νάρκες ]

   

   

   ENGGRC

   A dream the woman with the severed arteries

   the Danube that would bring back the father

   the fall of the Wall on your wedding roses

   A dream the soul that began inflating like a balloon

   until it hid the sun

    

   A dream that I would come to this world by the blood of

   your hands

   the man who got lost in the aquifer foundations of two civilizations

   the ghost with the wedding gown that was hanged on the Wall

   A dream the light that grew gigantic over the reached

   limits

   and stayed there, distant from the seasons

               to shine a light until the end of history

    

   A dream your breath on the small springlike

   Landmines

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Όνειρο η γυναίκα με τις κομμένες αρτηρίες

   ο Δούναβης που θα έφερνε πίσω τον πατέρα

   η πτώση του Τείχους στα νυφικά σου τριαντάφυλλα

   Όνειρο  η ψυχή που άρχισε να φουσκώνει σαν μπαλόνι

   μέχρι που έκρυψε τον ήλιο

    

   Όνειρο ότι θα ερχόμουν στον κόσμο από το αίμα των χεριών σου

   ο άντρας που χάθηκε στα υδροφόρα θεμέλια δυο πολιτισμών

   το φάντασμα με το νυφικό που κρεμάστηκε  στο Τείχος

   Όνειρο το φως που γιγαντώθηκε πάνω από τα φτασμένα όρια 

   κι έμεινε εκεί απόμακρο από τις εποχές

                                                να φωτίζει το τέλος της ιστορίας        

    

           Όνειρο ήταν η ανάσα σου πάνω στις μικρές ανοιξιάτικες νάρκες 

4. [Her truth per second] / [ Η αλήθεια της ανά δευτερόλεπτο ]

   

   

   ENGGRC

   My mother, an everyday woman

   who escaped from the kingdom of Troy

   an everyday woman who escaped

   from the kingdom of Denmark

   my mother, escaped from the kingdom of France

    

   was injured in the Austrian civil war

   was imprisoned in the Spanish civil war

   was killed in the Ukrainian civil war

   my mother

    

   was Helen, Ophelia, Mary Antoinette,

   was Theresia, Aragon, Oxana, Circe, Penelope,

   Penthesilea, Ino

   my mother

    

   she follows the circles of blood of her ancestors

   she claims her share of the world

   she crosses, dead, the halls of Birkenau

    

   no role was appointed to her tonight

   an everyday woman my mother

   whose name is Victoria

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Η μητέρα μου, μια οποιαδήποτε γυναίκα

   που δραπέτευσε από το βασίλειο της Τροίας

   μια οποιαδήποτε γυναίκα που δραπέτευσε 

   από το βασίλειο της Δανιμαρκίας

   η μητέρα μου, δραπέτευσε από το βασίλειο της Γαλλίας

    

   τραυματίστηκε στον εμφύλιο της Αυστρίας

   φυλακίστηκε στον εμφύλιο της Ισπανίας 

   σκοτώθηκε στον εμφύλιο της Ουκρανίας

   η μητέρα μου

    

   ήταν Ελένη, Οφηλία, Μαρία Αντουανέτα, 

   ήταν Θηρεσία, Αραγονία, Οξάνα, Κίρκη, Πηνελόπη,

   Πενθισίλια,  Λευκοθέα 

   η μητέρα μου

    

   ακολουθεί τους κύκλους αίματος των προγόνων της

   διεκδικεί το μερίδιό της στον κόσμο 

   διασχίζει νεκρή τις κάμαρες του Μπίρκεναου 

    

   κανένας ρόλος δεν της αποδόθηκε απόψε

   μια οποιαδήποτε γυναίκα η μητέρα μου

   που το όνομά της είναι Βικτώρια

5. [In an adolescent and faraway place] / [ Σ’ έναν τόπο έφηβο και μακρινό ]

   

   

   ENGGRC

   [I]

    

   At nights her shape appeared

   a bloodstain under the slit of the door

   in the hall of mirrors, where children

   painted butterflies, inventing springtime

   in perpetuity

    

   The tender bullets of the night waved

   inside the soft shell of my mind

    

   Enclosed in my thought

   a crowd of bubbles

   sleepless and out of range

    

   (the blood performed its task well

   whatever it took is the same as what it left behind)

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   [ Ι ]

   Τα βράδια, η μορφή της εμφανίζονταν 

   κηλίδα αίματος κάτω απ’ την χαραμάδα της πόρτας

   στο  δωμάτιο με τους καθρέφτες, όπου τα παιδιά

   ζωγράφιζαν πεταλούδες, επινοώντας την άνοιξη στο διηνεκές  

    

   Οι μαλακές σφαίρες της νύχτας κυμάτιζαν

   μέσα στο απαλό καύκαλο του μυαλού μου 

    

   Κλεισμένο στην σκέψη μου

   ένα πλήθος από φυσαλίδες 

   άγρυπνο κι εκτός βολής 

    

   [ το αίμα έκανε  καλά την δουλειά του

   ό,τι πήρε, είναι το ίδιο μ’ αυτό που άφησε πίσω]

6. [The torment of vision] / [ Το μαρτύριο της όρασης ]

   

   

   ENGGRC

   She could not go the distance

   but to the end of the road

    

   till the length of her legs

   till the edge of the eyelids

    

   she could go forth

   up to where the blood opened up

    

   she lived there

   in the outline of this image

    

   the spreading of the smudge over the borders

   of the lands when she tried to fly

    

   registered at the tips of her fingers

   the darkness of crucifixion

    

   but if the shape did not exist, she wouldn’t have come

   and if this threat wasn’t over the world

    

   there would not be a world

    

   [yesterday besides you someone else also died/

   at the end of humans, the human will appear/

   better a fight over nothing than a nothing over a fight]

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Δεν μπορούσε να διανύσει την απόσταση

   παρά μόνο ως το τέλος του δρόμου

    

   μέχρι το μάκρος των ποδιών της

   μέχρι την άκρη των βλεφάρων  

    

   μπορούσε να προχωρήσει

   μέχρι εκεί που άνοιγε το αίμα

    

   εκεί έζησε 

   στο περίγραμμα αυτής της εικόνας

    

   το άπλωμα της κηλίδας πάνω από τα σύνορα

   των χωρών έτσι όπως έκανε να πετάξει

    

   εγγράφονταν στα άκρα των δαχτύλων της

   το σκοτάδι της σταύρωσης

    

   αν όμως δεν υπήρχε η μορφή, δεν θα είχε έρθει

   κι αν δεν υπήρχε αυτή η απειλή πάνω απ’ τον κόσμο

    

   δεν θα υπήρχε ο κόσμος

    

   [ χθες πέθανε ακόμη κάποιος εκτός από σένα / 

   στο τέλος των ανθρώπων θα εμφανιστεί ο άνθρωπος /

   καλύτερα μια μάχη για το τίποτα παρά ένα τίποτα για μάχη ] 

7. [War / Nurnberg] / [ Πόλεμος / Νυρεμβέργη ]

   

   

   ENGGRC

   This war happened

   in the darkness of your mind

    

   An old German story,

   every story, like toy soldiers

   we used to play as kids

    

   Now from the Elba my mind

   is racing to Evros, to the thousand trees of the delta

   the friends stopped loving me

   when I told them I’m not playing any more

    

   I lie on the grass and count toys

   wars, friends and foes,

   I count affections

    

   The sun lights the tin soldier

   of those times – the robin nearby

   pecks it with its beak, chirps shrilly

    

   Years have gone by and I can’t distinguish which one of us

   fell in combat – which one lives

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Αυτός ο πόλεμος συνέβη

   στο σκοτάδι του μυαλού σου

    

   Μια παλιά γερμανική ιστορία,

   η κάθε ιστορία, όπως τα στρατιωτάκια

   που παίζαμε μικροί

    

   Τώρα, από τον Έλβα, το μυαλό μου 

   τρέχει στον Έβρο, στα χίλια του δέλτα δέντρα

   σταμάτησαν να μ’ αγαπούν οι φίλοι

   όταν τους είπα δεν παίζω άλλο

    

   Ξαπλώνω στο γρασίδι και μετράω παιχνίδια

   πολέμους, φίλους κι εχθρούς,

   μετράω τρυφερότητες 

    

   Ο ήλιος φωτίζει το μολυβένιο στρατιωτάκι

   εκείνων των χρόνων – ο κοκκινολαίμης δίπλα,

   το τσιμπάει με το ράμφος, στρεβλά τιτιβίζει

    

   Πέρασαν χρόνια και δεν διακρίνω ποιος απ’ τους

   δυο μας έπεσε στην μάχη – ποιος ζει 

8. [War / Quartet] / [ Πόλεμος / Κουαρτέτο ]

   

   

   ENGGRC

   This war happened

   in the night, in the semitones

   of an adagio for strings

    

   and it was until then

   an inconceivable notion for all

   since in the deep waters of music

   they say that time is neutral

    

   but this war also

   is a notion, like music is a notion

   both inconceivable for the common mind

   if you barely touch them, there’s nothing left

   but an aura of a week grandeur

    

   that feeling, that somebody is getting killed

   thousands of miles away – 

           in the short waves of the radio

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Αυτός ο πόλεμος

   συνέβη μέσα στις νότες, στα ημιτόνια

   ενός adagio για έγχορδα

    

   κι ήταν μέχρι τότε

   μια ασύλληπτη ιδέα για όλους

   μιας και στα βαθιά νερά της μουσικής

   λένε πως ο χρόνος είναι ουδέτερος

    

   όμως κι αυτός ο πόλεμος 

   είναι μια ιδέα, όπως ιδέα είναι η μουσική

   ασύλληπτες και οι δυο για τον κοινό νου

   αν τις αγγίξεις στο ελάχιστο, δεν μένει παρά

   μια αύρα αδύναμου μεγαλείου

    

   εκείνη η αίσθηση, ότι κάποιος σκοτώνεται

   χιλιάδες μίλια μακριά – μέσα στα βραχέα του

   ραδιοφώνου. 

9. [ Troy / in the same deep waters like you ] / [Τροία / στα ίδια βαθιά νερά, όπως κι εσύ ]

   

   

   ENGGRC

   That heavenly brother

   Is floating high inside the storm

   with the Danaans, with the Myrmidons

    

   —Will they stone him?

   at the land of Troy, Trojans

   still unemployed they remain

   in the maladies they suffer

   without a fight

    

   The only land they designate are the stones

   that their fingers touch

   with the Danaans, with the Myrmidons

    

   — They need weapons, they need ashes

   2000 years have gone by; it still gallops

   in the spears and it refuses to melt

    

   He relocates, he changes prey

   he shifts the position of his skull (in his sleep)

   from the side of the wound,

   the age of copper appears

    

   Translated by Vasilis Moschovos

   Εκείνος ο ουράνιος αδελφός

   πλέει ψηλά μες στην καταιγίδα

   με τους Δαναούς, με τους Μυρμιδόνες 

    

   -Θα τον λιθοβολήσουν; 

   στη γη της Τροίας, Τρωαδίτες

   άνεργοι ακόμα μένουν

   μες στα δεινά που πάσχουν

   δίχως μάχη

    

   Η μόνη στεριά που ορίζουν είναι οι πέτρες

   που αγγίζουν τα δάχτυλά τους

   με τους Δαναούς, με τους Μυρμιδόνες

    

   -Χρειάζονται όπλα, χρειάζονται στάχτες

   2000 χρόνια πέρασαν –  ακόμα καλπάζει

   μες στις λόγχες κι αρνείται να λιώσει 

    

   Αλλάζει τόπο, αλλάζει λεία 

   γυρίζει θέση το κρανίο του (στον ύπνο)

   από την μεριά της πληγής,

   εμφανίζεται η εποχή του χαλκού 

10. [ Refrain ] / [ Επωδός ]

    

    

    ENGGRC

    Under my flesh

    dark —strangers

    undersign my loneliness

    they labour as an inner crack

    beyond the law of life

    and their electric silence

     

    They embrace each other’s doubt

    so tightly, that the omen comes true

    the one I heard of in the absinth bars of Bohemia

    “From the West, gentlemen, we’ve returned hungry again”

     

        And on the other side

        not one love sonnet tonight

        to undersign

        our eternity

     

    Translated by Vasilis Moschovos

    Κάτω απ’ την σάρκα μου

    σκοτεινοί – άγνωστοι

    υπογράφουν την μοναξιά μου

    εργάζονται ως εσώτερη ρωγμή

    πέρα από τον νόμο της ζωής

    και της ηλεκτρικής σιωπής τους

     

    Αγκαλιάζουν ο ένας την αμφιβολία του άλλου

    τόσο γερά, που επαληθεύεται ο χρησμός

    που άκουσα στα αψινθοπωλεία της Βοημίας

    «Από την Δύση κύριοι γυρίσαμε πάλι πεινασμένοι»

     

    Κι από την άλλη,

    ούτε ένα ερωτικό σονέτο απόψε

    να υπογράψει

    την αιωνιότητά μας